Hi, Ik ben Con van Staa!

Eén van de grensoverschrijdende riviertjes die Nederland rijk is. Door de schoonheid van het landschap van deze rivier ben ik mij gaan interesseren in de historie en de cultuur in het stroomgebied ervan, hoe de bevolking in vroegere tijden afhankelijk was van deze (levens)stroom en ben ik de rivier gaan volgen van de bron bij Billerbeck in Duitsland tot de monding bij Zutphen.

Wanneer een lelijk eendje een feniks met rafelranden wordt. Een oogst van 3 dagen rondlopen, rondtoeren en rondkijken in Charleroi. Een stad met grote architectonische en sociale verschillen. Een herinnering van een kort bezoek aan een stad die opkrabbelt uit een grauw verleden. Het stadsbestuur is bezig met vernieuwing, dank zij een bijdrage van de EU. Een groot deel van het centrum is en wordt vernieuwd. Waardoor het contrast met de achtergebleven wijken nog groter is geworden. Met deze serie in kleur wil ik het positieve van deze stad benadrukken, terwijl op iedere straathoek een negatief gevoel opkomt.

Verbijsterend voor ons,Nederlanders, dat deze industriële restanten van voorbije jaren er nog steeds staan. Na glorietijden gekend te hebben, nu monumenten van verval en illegaliteit. Een enkele uitgezonderd, die heeft een herbestemming gekregen, waarin de schoonheid van weleer bewaard blijft. Het overige wacht al decennia, vergeefs, op betere tijden.

Portretten zijn geen dagelijkse bezigheid voor mij, mede omdat ik geen eigen studio heb. Ik werk altijd op locatie en probeer er iets speciaals van te maken.

Divine light, gives enlightenment and distraction, it also gives hold to the seekers.

Klompenpaden zijn er in midden Nederland. Een initiatief van Stichting Landschapsbeheer Gelderland en Landschap Erfgoed Utrecht. Je loopt er door weilanden, veengebieden, langs beken, langs sloten of door bosgebied. Alles bewegwijzerd, heerlijk ontspannen, voor de wandelaar. Veelal zonder storend motorisch verkeer. Vaak met een verlenging of een verkorting van de route. Je ziet Nederland zoals Nederland hoort te zijn, landelijk.

Het verre Noorden, verre reis, verre familie en vergezichten.

Op een vakantiepark in het zuiden van Nederland vond ik in een verstopt hoekje, vakantiewoningen. Deze worden vermoedelijk gebruikt om in het hoogseizoen seizoenswerkers te huisvesten.

De restanten van de textielindustrie, die in de eerste helft van de vorige eeuw, zo bloeide in deze grensregio, staan nu opgesteld in Bocholt (D).

Het nieuwe hart van ons land, de Kern van Utrecht, wordt gedragen op palen, boven de begane grond, of wordt dit juist opgetild? Daarnaast is water de kern van ons bestaan, ook de kern van Utrecht. De cirkel is weer rond, na vele jaren.

In de ochtenduren is het enige dat je hoort, de wind door de kale takken, een enkele merel speurt tussen de afgevallen bladeren, een koolmees houd hem nauwgezet in de gaten, wachtend op wat komen gaat. De oude spoorlijn houdt hier op te bestaan, zijn functie is verdwenen, de natuur heeft hem over genomen. Een enkele witte reiger laat zich zien aan de oever van het ven en vliegt verstoort op. Nederland houdt hier op, even verder begint Duitsland. Een niemandsland, zeker 's morgens vroeg.