Hi, Ik ben Con van Staa!

De kunst van grafmonumenten. https://nl.wikipedia.org/wiki/Grafmonument

Al wandelend door het bos en langs de beek, ontstond er een beeld, bos en water, naar aquarel, waar beiden samenkomen.

Divine light, gives enlightenment and distraction, it also gives hold to the seekers.

In een oostelijk puntje van Nederland, in de Achterhoek, dicht bij de Duitse grens ligt een waterplas, ontstaan door zandafgravingen sinds begin 1970. Inmiddels voorziet deze plas in recreatie behoeften en is dit een kraamkamer voor watervogels zoals futen, meerkoeten, eenden ganzen, aalscholvers en soms ook een verdwaalde flamingo. Doordat deze plas op 40m boven NAP ligt is het licht, vooral bij zonsondergang vaak betoverend en iedere dag weer anders.

Deze foto verbeeld de wereld zoals Ai Weiwei die wil laten zien, strak gekaderd, weinig of geen bewegingsruimte, altijd onder het toezicht oog van bewakers en camera's, zelfs de boom is geknot en  mag niet verder groeien, zich niet buiten het kader begeven.

In de late herfst, wanneer de dagen korter worden en de bomen hun bladeren verliezen, danst het laatste zonlicht door de kruinen van de bomen. Een gloed filtert door de nog aanwezige bladeren, de wereld wordt gehuld in een warme deken van rood en oranje. Het laatste zonlicht streelt zachtjes de aarde, als een liefdevolle omhelzing voordat de koude winter haar intrede doet. Het is een betoverend schouwspel dat de schoonheid van de natuur op haar hoogtepunt laat zien, een moment om te koesteren en te genieten van de eenvoudige pracht van het leven.

Wanneer een lelijk eendje een feniks met rafelranden wordt. Een oogst van 3 dagen rondlopen, rondtoeren en rondkijken in Charleroi. Een stad met grote architectonische en sociale verschillen. Een herinnering van een kort bezoek aan een stad die opkrabbelt uit een grauw verleden. Het stadsbestuur is bezig met vernieuwing, dank zij een bijdrage van de EU. Een groot deel van het centrum is en wordt vernieuwd. Waardoor het contrast met de achtergebleven wijken nog groter is geworden. Met deze serie in kleur wil ik het positieve van deze stad benadrukken, terwijl op iedere straathoek een negatief gevoel opkomt.

Verbijsterend voor ons, Nederlanders, dat deze industriële restanten van voorbije jaren er nog steeds staan. In ons dicht bevolkte landje wordt iedere centimeter zo optimaal mogelijk gebruikt en is verval nauwelijks te vinden. Dit in tegenstelling tot onze buurlanden. Na glorietijden gekend te hebben, nu monumenten van verval. Een enkele uitgezonderd, die heeft een herbestemming gekregen, waarin de schoonheid van weleer bewaard blijft. Het overige wacht al decennia, vergeefs, op betere tijden.

Portretten zijn geen dagelijkse bezigheid voor mij, mede omdat ik geen eigen studio heb. Ik werk altijd op locatie.